(21) Книгата „Владата на Стамболиски и македонското ослободително движење„ е објавена во Софија во 1923 година од Централниот комитет на Внатрешната македонска револуционерна организација (ВМРО), по иницијатива на членот на ЦК на ВМРО, Тодор Александров. Книгата е објавена со цел раководството на ВМРО да ја разобличи политиката на бугарската земјоделска влада на Александар Стамболиски кон ВМРО, предавничката дејност на Македонската федеративна револуционерна организација и грабежите и разбојништвата на одделни федералистички војводи-отцепници од Организацијата врз македонското население во Вардарска Македонија.

(60) Георги Трајчев преставува значаен извор за историјата на одделни македонски региони, за манастирите и старините во Македонија, а сепак најповеќе за неговиот роден град Прилеп со околината, односно во Прилепско.

Публикацијата започнува со прикажување на ослободителните напори и движење во Прилеп, особено во Прилепско од средината на втората половина на XIX век. Сето тоа поврзано со желбата и идејата за послободен политичко-демократски живот Георги Трајчев ги регистрирал и првите револуционерни елементи во Прилеп и Прилепско, како што биле прилепските доброволци (ополченци) во Руско-турската војна.

(59) Уште во предговорот кон својот труд, авторот без двоумење ја констатира актуелноста на македонското прашање, односно „интересите во и за Македонија“. Затоа, тој се определил уште еднаш да потсети на одредбите од Берлинскиот мировен договор (1878) во однос на Македонија со што уште еднаш би се направил обид за привремено или конечно решавање на ова прашање.

(58) Во брошурата, којашто ја поделил на седум глави, Л. Неманов прави краток историјат на балканските држави, Србија, Бугарија, по Првата светска војна и по Париската мировна конференција. Своите импресии од посетата и бројните разговори што ги имал со политичарите од Хрватска, Славонија, Босна, Косово, Македонија, Бугарија и Тракија, тој ги пренесува во оваа брошура.

(55) Душата на Македонија претставува студија-есеј која за прв пат е објавена во 1927 година, во моментите кога Македонија била разделена помеѓу балканските држави и кога нејзиното население ги чувствувало економските, политичките и репресивните последици од таа поделба.

Во почетокот на своето дело Томалевски истакнува: Ова што е напишано овде не е историја, не е ниту географски опис. Македонија одамна има своја историја рамноправна со историите на сите други народи.

(54) Книгата е посветена целосно на причините, целта, текот и последиците кои произлегле од Балканските војни од 1912 до 1913 година, но погледнато низ вообичаената призма на бугарската историографија да се прикажува за бугарско сè што е македонско.

Првиот дел е посветен на настаните што се случувале во предвоениот период, потоа на причините и целта од создавањето на Балканскиот сојуз на 17 септември 1912 година, со најголема елаборација на воените дејствија во текот на Првата балканска војна (1912-1913).

Вториот дел е посветен на Втората балканска војна, која се водела цел еден месец во крајот на пролетта и почетокот на летото 1913 година на македонска територија и за нова прераспределба и распарчување на Македонија.

(53) Делото носи доста познати историски сознанија за Македонија од антика до почетокот на Втората светска војна. Колку и да сакал Константинов сè во Македонија да го прикаже за бугарско, тој сепак во повеќе случаи го употребува терминот Македонец во права смисла на зборот, истовремено користејќи го и терминот Бугарин. Кога посакувал да истакне жител на некогашната Византиска Империја погрешно го маркирал тој поим со „Грк“, наместо Византиец, односно Ромеј. Во публикацијата доста успешно Георги Константинов ги опишал географските особини на Македонија, исто како и литературно-книжевната историја.