500 ден
Прочитајте повеќе за херојскиот освојувачки живопис на еден од најголемите освојувачи во светската историја – Александар Велики и смелиот став на Кондов, „Народот ќе востане – корупката на угнетувањето ќе пукне, ќе експлодира како вулкан!“ во Борбата на Македонецот.
(70) Секој човек е приказна за себе, но приказна и за другите. Приказната продолжува да живее кога ќе биде раскажана, кога ќе биде запишана, а особено откако таа ќе биде објавена. Андон Лазов Јанев – Ќосето, покрај тоа што е приказна за себе, во исто време е дел од големата приказна за македонската револуционерна борба од крајот на XIX и почетокот на XX век.
Спомените, поради своите недостатоци, често се неотпорни на критиката, меѓутоа, од друга страна, тие имаат и свои предности бидејќи содржат информации кои не може да ги замени ниту еден друг извор.
(20) Читајќи ја „ Борбата на Македонецот“, впечатокот е дека Кондов како автор е добро запознаен со настаните и процесите што ги обработува. Книгата ја има концептирано во 3 дела, при што првите два имаат функција на вовед во главната тема – причините за појавата на револуционерното движење во Македонија. Определувајќи се уште во предговорот за револуционерниот концепт на борба, Кондов смело, запишал: „Народот ќе востане – корупката на угнетувањето ќе пукне, ќе експлодира како вулкан!“ Со цел да го аргументира овој став во конкретната писмена разработка, тој почнува со прилично упатена историска ретроспектива на настаните и процесите што се случувале од воспоставувањето на османлиската власт во Македонија и на Балканот, до завршување на Источната криза (1878).
(44) Во овој појдовен и воведен том и прв дел од студијата, Кирил Кирков нè воведува во почетокот на Големата источна криза (1975-1881) која главно избила на тлото на Балканскиот Полуостров сред покорените народи од Османската Империја. Во тој дел од студијата се изнесени на виделина односите помеѓу големите европски држави кон „Болниот човек на Босфорот“, односно кон Османската Империја, т.е. односите и на балканските народи во текот на Големата источна криза, а заедно со тоа политиката и балканските кризи; на европската политика и однос кон тоа од 70-тите години на XIX век до Берлинскиот конгрес, односно заклучно со настаните од 1890 година.
(10) Со објавувањето на биографијата „Гоце Делчев“ само една година по смртта на великанот за првпат во целост е претставен краткиот, но пребогат револуционерен живот на маркантната личност од Кукуш. Во ракописот се поместени фотографии и се цитирани документи – значајни за македонското револуционерно движење до Илинденското востание. Со изразениот непосреден однос кон личноста и душата на Гоце, кој со свој стил авторот го претставува пред тогашната јавност успева да го портретира и дефинира и за трајно да го одржи Гоце како главен изразител на македонското ослободително дело во предилинденскиот период. Од тука над светиот лик на Гоце ќе произлезе херојскиот ореол. Името, ликот и делото на Гоце ќе станат симбол и олицетворение на идејата и на борбата за македонската слобода.
За првпат на македонски јазик – факти, статии и спомени на директни учесници од македонската историја.
Едиција од 80 наслови, вклучувајќи биографии за Гоце Делчев, Васил Чакаларов, Даме Груев, Андон Ќосето и Христо Матов – задолжителна збирка за секоја домашна библиотека.
(15) Димо Хаџи Димов дава анализа на политичката положба во која се наоѓа Македонија, низ која се гледа неговата извонредна информираност за проблематиката што ја третира. Покрај тоа, тој ги разгледува проблемите на македонското ослободително движење и ги посочува патиштата за ослободување на Македонија, подвлекувајќи дека единствениот пат за постигање слободата на Македонија е востание и револуција.
(09) Ова дело претставува реферат поднесен до Конгресот на Сојузот на македонските емигрантски организации во Бугарија, одржан на 16 февруари 1924 година. Главно место ѝ се посветува на организацијата, активноста и задачите на македонската емиграција во Бугарија.
Како долгогодишен секретар на Сојузот на македонските емигрантски братства во Бугарија, Јордан Анастасов во брошурата ја изнесува улогата на секретарот на Сојузот и неговите главни задачи и активности, подвлекувајќи дека секретарот треба да биде „идеологот и душата на организацијата“.
(08) Македонија даде многу борци и херои, но таа нема многу Чакаларовци – запишал авторот на ова дело, Христо Силјанов. Тоа е повеќе од доволно за да се констатира дека можноста да го наслика карактерот, животниот пат и главните одлики на ликот на Васил Чакаларов покажува голема блискост меѓу нив двајца и силен карактер кој оставил длабок впечаток кај авторот.
Претставата за маркантната личност на македонскиот војвода, револуционер и деец Васил Чакаларов не би била комплетна без оваа биографија запишана од Христо Силјанов, негов соборец и близок пријател.
(11) Во „Клучот на македонската револуција“ и покрај логичниот резон и револуционерното истапување, авторот Петар Стојков го подржува бугарскиот државен национализам (ширење на политичките граници) и е за присоединување на Македонија кон Кнежевството Бугарија.
Следејќи ја содржината од методолошки аспект, историскиот наратив го следи хронолошкиот принцип. Оваа книга може да претставува дополнителен извор за проучување на историјата на македонското ослободително дело од крајот на XIX век.
(12) Во оваа книга, што всушност претставува студија за состојбите во Турската империја и во Македонија, пред и за време на Младотурската револуција во 1908 година, Григор Василев го разгледува решавањето на македонското прашање од аспект на Социјалдемократската партија на Бугарија, на која тој во младите години ѝ припаѓал. Книгата ги содржи неговите говори и објавени статии во врска со положбата на Македонија под турска власт, односот на Бугарија кон Македонија и начините на решавањето на македонското прашање.
