300 ден
„Доротеа Мерц“ е книга која ги раскажува животните случувања на главната хероина, почнувајќи од нејзината младост па сè до крајот на животот.
„До кој степен може да оди човечката суровост и желбата за богатство и моќ и дали постои момент кога тие може целосно да се задоволат?“ е прашањето кое нема да ви дозволи да ја оставите книгата сè додека не дојдете до последната страница.
Кога Макс Морден, историчар на уметност, се вратил во крајбрежното селово кое некогаш, во детството, бил на летен одмор, тој бега од неодамнешната загуба и се соочува со далечната траума. Во тоа далечно лето, семејството Грејс се појавило од нигде никаде. Привлечен од близнаците Грејс, Клои и Мајлс, Макс набрзо сфатил дека е заплеткан во нивните животи кои биле толку примамливи како што биле и вознемирувачки. Она што следело ќе го прогонува целиот негов живот и ќе влијае врз си што следува.
Илјада деветстотини и осумнаесетта година, последните месеци од војната. Армискиот психијатар Вилијам Риверс е сè позагрижен за луѓето на кои им пружил нега – особено Били Приор, кој само што не се вратил на боиштата во Франција заедно со младиот поет Вилфред Овен. И додека Риверс се обидува да сфати што, ако воопшто нешто, направил за да му помогне на повредениот човек, Приор и Овен се во исчекување на последните битки од војната која на суров начин десеткуваше една цела генерација…
„Патот на призраците“ е добитник на Букеровата награда, сведочејќи за ужасните последни месеци на Првата светска војна.
Роман кој ја раскажува приказната за две семејства кои судбината решава да ги спои на еден чуден начин.
Вајтингови се богато семејство и сопственици на фабриките за текстил и кошули во кои работат голем дел од жителите на Царските водопади. Сепак се чини дека сите мажи во семејството се проколнати да се оженат за жени кои ќе им го претворат животот во пекол и на крајот ќе ги надживеат.
Извонредна приказна за длабочината на човечките чувства и за тоа што сè сме подготвени да направиме за луѓето кои ги сакаме.
Клодија Хемптон, убава, позната писателка, е на смртна постела во болница. Но, како што медицинските сестри и` приоѓаат со тивка љубезност, таа го смислува нејзиното најдобро дело: „историја на светот… а, во исто време, и моја“. Постепено таа одново го создава богатиот мозаик на нејзиниот живот и време, повикувајќи ги оние што ги познавала. Тука е Гордон, нејзиниот брат што го обожува, и Џаспер, нејзиниот шармантен, недоверлив љубовник и татко на Лиза, нејзината рамнодушна, конвенционална ќерка. Потоа тука е и Том, нејзината голема љубов, и најдена и изгубена за време на војната во Египет. Романот на Пенелопи Лајвли, кој ја доби Букеровата награда, содржи исклучителна мешавина од спомени, сеќавања и менливи гласови во една прогонувачка приказна за загубата и желбата.
Книгата ја опишува психолошката тортура на еден човек кога тој се соочува со претстојно испрашување на Масата за еден мал прекршок. Маканин во детали го опишува секој лик што е присутен на Масата, нивната намера, техниките и психологијата. Тој во наврати ја опишува и физичката тортура на осомничените во советското време и менталната тортура на некои од нив што присилно ги дрогирале во државни психијатриски болници.
Намерно или не, Маканин на многу добар начин ја опишува моралната корупција на руското/советското општество.
„Крв и блесок“ ја раскажува болната приказна за матадорот Рикардо Гарсија. По голем број борби, тој веќе се чувствува уморно и не сака никогаш повеќе да биде дел од таквите претстави. По смртта на неговиот бандериљеро, тој одлучува да ја напушти арената и никогаш повеќе да не се врати таму. Сепак, на ова се противи неговата млада љубовница Марилена, која со помош на чуварот на Рикардо, го убедува матадорот повторно да се бори. Рикардо се согласува повторно да се спушти во арената, но дали нештата ќе завршат онака како што сите посакуваат, или можеби убиецот одеднаш ќе стане жртва на својот плен…
Добитник на наградата „Гонкур“ за 1935 година
Дејството е сместено во 1979 година. Хари „Зајко“ Ангстром веќе не трча, сега оди и чувствува како многу често снемува здив.
Неговиот живот е во совршен ред, тој е главен застапник и косопственик на „Спрингер моторс“, носи скапи одела, а неговата банкарска сметка секојдневно расте. Од друга страна тука е и неговата жена која времето го поминува главно на две локации, или дома или во клубот, работејќи на својата форма.
Но ако сè е во совршен ред тогаш зошто му е толку тешко да прифати како нештата излегле на крајот?
И зошто, кога ќе го погледне своето семејство, постојано чувствува некакво неописливо каење за сите тие животи кои нема да ги проживее?
„Битката“ зборува за битката кај Асперн во 1809 година меѓу француската војска под водство на Наполеон и австриската империја.
Поделена во седум поглавја, секое поглавје всушност ги опишува настаните кои се развиваат во неколку дена, почнувајќи од подготовките за битката, самата битка и денот потоа.
Главниот лик во романот е Наполеон, претставен „како измамен, ненаситен силеџија, управуван од суета и омразен од неговите најблиски другари“. Дводневната битка е опишана во детали, вклучувајќи ги подготовките на Наполеон за битката, неговата избрзана и крајно катастрофална одлука за изградба на понтонски мост преку Дунав како и масовното убиство на стотици затвореници.
Годината е 1857 година. Во Кришнапур, британската заедница мирно и спокојно го живее својот живот, самоуверено игнорирајќи ги гласините за неволја меѓу домородните трупи на територијата на Хиндустан. Само управникот, г. Хопкинс, ја насетува опасноста. Животот е досаден, но обележјата на цивилизацијата мора да бидат искрено сочувани. Кога сепојите од блискиот гарнизон се креваат на крвав бунт, Британците целосно збунети и шокирани се повлекуваат. Криејќи се зад импровизираните барикади, опкружени со многубројните споменици, дел од Големата изложба на Управникот, тие одлучно решаваат да се борат за своите животи, но и за нивниот специфичен начин на кој ги живеат тие животи, со сите средства кои во тој момент ги имаат на располагање.
Напишан во 1968 година, а за првпат издаден во 1997 година, скоро триесет години подоцна.
Доколку романот излегол во печат во периодот кога е создаден, секако ќе завршел неславно. Во тоа време ќе го осуделе како „идеолошки пресврт“ и „клеветничка невистина“.
Денес, повеќето гледаат на приказната како носталгија за она доброто што некогаш живеело во душата на луѓето и покрај сите парализирачки надворешни околности.
Со читање на романот се навраќаме на шеесеттите и седумдесеттите години. По неколку прочитани страници, се добива впечаток дека приказната содржи премногу детали.
Но, тоа е само стилската алатка на Александар Морозов.
