Букерова награда – 1987 г.

Романот на Пенелопи Лајвли „Месечевиот тигар“ според многубројните критики е еден од најдобрите добитници на наградата Букер. Злобниот, остар хумор и очаен копнеж,  прави оваа книга да биде толку извонредна. Па така, додека ја читате имате чувство дека гледате низ калеидоскоп во срцето на оној што седи спроти вас.

Совршена приказна за личните сеќавања

Иако во овој роман Лајвли исфрлила многу од вообичаените правила, тоа не го направила на штета на старомодното раскажување приказни. Ова е една моќна и трогателна приказна во која животите и карактерите се обликувани според личните сеќавања и колективното минато. Со својот стил на пишување Лајвли успева да предизвика длабоко емоционално задоволство кај читателот. Прекрасниот наратив читателот го вовлекува во приказната, го привлекува и го изненадува. Остава траги уште долго откако ќе го прочитате, бидејќи постои вклучена светлина што ве води низ темнината, сè до крајот.

Приказната го следи главниот лик, Клодија Хемптон, историчарка во своите седумдесетти години која умира од рак. Од нејзиниот болнички кревет, Клодија се присеќава на целиот свој живот. А најсвежи се сеќавањата на настаните што го обликувале и личностите кои му дале смисла на нејзиниот живот. Се запознаваме со Гордон, нејзиниот омилен, брилијантен брат, со кој опсесивно се натпреварува; нејзината несакана ќерка Лиса; со нејзиниот долгогодишен љубовник Џаспер, Том, нејзината голема љубов, и најдена и изгубена за време на војната во Египет. Но, се чини дека она што фасцинира е ликот на Клодија. Борбена, самоуверена, независна, себична – поседува многу од оние работи што се сметаат за доблести кај мажите, а слабости кај жените. Таа не е ничија „сопруга“ туку самоуверено влегува во сите ситуации и ужива во славата, сексуалната слобода и финансиската независност.

Симболиката на Месечевиот тигар – кога најсилно гориме, всушност умираме

Месечев тигар, како што е и насловот на книгата, е всушност зелена спирала која бавно гори цела ноќ. На тој начин ги одбива комарците, претворајќи се во сива пепел. Во овој роман тоа е центарот на вниманието бидејќи се наоѓа меѓу двајцата љубовници – Клодија и Том. Дејството се случува во една од нивните последни ноќи заедно во Каиро за време на Втората светска војна. Том треба да се врати на фронтот – и на смртта – а двајцата речиси и да немале време да се запознаат. Калемот гори додека Клодија се обидува да го зачува Том во своите мисли, убедувајќи го да ѝ го раскаже својот живот. Спиралата е целосно изгорена и претворена во пепел во чинијата. Во тој момент останува да сведочи за немилосрдното поминување на времето, за кревкоста на сеќавањето, минливоста на животот. Но најмногу за фактот дека дури и кога најсјајно гориме, всушност, умираме.

„Месечевиот тигар“ е роман за чувствата. Клодија успева да создаде свој живот и да постигне успех по смртта на Том. Никогаш не зборува за него, а сепак тој останува присутен во сè што прави таа. Клодија продолжува понатаму, преживува, и се справува со болката стоечки. Но, времето ја оддалечува сè подалеку од него иако не може никогаш да го заборави.

Како што вели и самата авторка во едно интервју, книгата го претставува нејзиното одбивање на линеарната меморија. Според Лајвли: „Во нашите глави сè се случува одеднаш. Минатото е создадено од многу слајдови, и секој од нив може да излезе на површината во секој момент. Некои од нив се заспани, а други чекаат да се појават и да ве изненадат“.

Историјата на светот низ личното искуство

Романот има широк опсег и поставува длабоки филозофски прашања за сеќавањето, историјата, личното наследство. Преку интимните животи на луѓето, во време на мир и војна, Лајвли ни дава многу личен став за историјата. На почетокот се навестува дека ова ќе биде роман за историјата на светот. Но, како што нѐ води понатаму низ содржината дознаваме дека ова е историјата на светот  со сите нејзини тајни. Затоа овој роман и е толку фасцинантен за читање.