За време на седумнаесеттиот век, холандските портрети биле активно купувани од страна на корпоративни групи и индивидуи од економските и општествените класи. Тие станале најважниот жанр во сликарството. Не само мимички претставувања на нивните субјекти, туку многу од овие дела создавале нов дијалошки однос со гледачот. Во оваа студија, Ен Џенсен Адамс истражува 4 жанрови –индивидуални, семејни, историски портрети и граѓанска гарда. Таа ги анализира овие дела во однос на наследените визуелни традиции; современа теорија на уметност; менување на културните вредности за телото, изгледот и за самиот имиџ; и сегашни настани. Адамс тврди дека индивидуите се ослободиле од традиционалните извори на идентитет како семејната лоза, местото на раѓање и општествената класа. Портретите им помогнале да најдат сигурност во самосвесната субјективност и новите општествени структури што овозможиле „економско чудо“, познато како холандската Златна доба.