500 ден
Авторот го избрал најтешкиот образец на раскажување: со малку зборови и нивна лесна проточност, да ни каже многу.
Првобитна тематска орбита во поезијата на Мурат Исаку е колективната егзистенција и преведениот опстанок низ историјата и социјалните рефлексии. Циклусите се со силен емоционален набој, вклучувајќи ја инспирацијата која доаѓа од сеќавањето за детското огниште и драматичната историја до кругот на семејството, потесно и пошироко, реално и метафорично, и интимните талкања и летови, заедно со двата тематски столба, кои ги носат бојата и вкусот на драматичното минато, оптоварувањето на една разочараност и потиштеност, горчливиот вкус на судбината, исто како што самостојно имаат вкоренето и вродено една длабока верба, еден отворен и благонадежен хоризонт кон утрешнината.
Минуциозно исплетен ракопис, книжевните котелци при секој допир предизвикуваат високо ниво на возбуда и уште поголемо задоволство кај читателите. Јасноста на кажувањето без воздржување ѝ пружа рака на јасноста на читателската перцепција и доживување“
„…урбана драма со бројни неочекувани животни пресврти, еден вид сурова приказна за љубовта и религијата, за злото и предавството, но и за непредвидливата и не ретко монструозна човечка особина за нанесување голема болка, поради алчност и страст. На едно место во текстот и самиот автор вели дека ова е приказна за судбината и јагодите создавајќи еден вид алегориска поврзаност со овој нежен плод кој на еден индиректен начин може да се земе и како своевиден водич низ наративниот тек на романот. Токму јагодите што се одгледуваат во близината на Скопје, всушност, ја претставуваат основата на оваа приказна бидејќи сѐ се врти околу нив, но тивко и ненаметливо и никогаш на прво место.“
Во ова издание, избор на книжевна критика, се опфатени пет автори: Џеват Гега, Махмут Хиса, Лулјета Исаку, Зеќирија Незири, Мирлинда Крифца и Африм Реџепи, кои повремено, или во континуитет ја практикуваа ова гранка на книжевната наука кај нас.
Главни теми се општествените настани. Големо влијание за ваквата определба е доминацијата на овие теми во текот на првите години по завршување на Втората светска војна. Станува збор за теми од окупацијата, а потоа од изградбата на разурнатата земја. Во оваа книга се поместени творби од млади турски писатели.
Поместените творби во споменатиот избор сведочат за почетокот на една нова малцинска книжевност. Првите турски писатели во Македонија ги користат плодовите на слободниот живот и преродба.
Децата не сакаат да читаат приказни само со детска тематика. Детската литература, која пред сè е литература, со сите специфики претставува најсофистицирана форма на пишаната литература. Детската литература може да биде и од интерес на читателите од секоја возраст. Бидејќи е читлива и лесно разбирлива поради специфичниот литературен јазик, израз и форма, таа претставува посебен литературен вид.
Литературата за деца го одразува целото богатство во светот на децата, почнувајќи од раното детство сè до крајот на детскиот период, како и чувствителноста на децата за време на детството.
„Од првиот прочит ракописот на Стефановски се изделуваше со зрелоста на поетскиот пристап, со суптилноста на исказот и необичната сугестивност на опсесивните артикулации во неговите стихови. Тоа набргу по излегувањето на книгата, за мнозина неочекувано, му ја донесе престижната награда ’Браќа Миладиновци‘, по што авторот се вброи меѓу нејзините угледни избраници“.
Времето на раскажуваната приказна во романот е лоцирано на втората половина од седумнаесеттиот век. Ова временска рамка, авторот, ја кажува индиректно (по смртта на Паскал, периодот на Луј Четиринаесетти, и др.). Точките врз кои се преплетува настанот, кодовите над кои се раслојува семантичкото значење, над кои се преклопуваат и се откриваат приложените рефлекси се: грабежот на Анамата на Субашата од гратчето (претставник на отоманската власт во имагинарниот албански град), пештерите и легендите за пештерата, ѕидовите на една градба која оди кон завршетокот и останува на половина пат…
„Не се плашам! Не се плашам! Не се плашам!“, повторуваше додека ја приближуваше инјекцијата кон подлактницата. Го допре врвот на иглата до набрекнатата вена. Забрзано дишеше. Му беше страв. Не само што немаше смелост да ја забоде иглата во вената, туку се плашеше и од содржината во шприцот. Посакуваше да може да ја консумира течноста орално, но во тој случај одбранбениот систем на неговото тело веднаш ќе почне да дејствува и ензимите во плунката ќе го неутрализираат дејството на растворот уште пред да дојде во допир со крвта. Целта беше влијанието да дојде до централниот нервен систем, онаму каде што требаше да се постигне промената.
Уште од прочитот на првите неколку песни од збирката „Дворски песни“ се добива впечаток со мајсторска и интересна лирска изведба која побудува соодветна емотивно – рефлексивна резонанција кај читателот и несмалена љубопитна заинтересираност до последната песна од збирката, небаре е во прашање потрага по продолжение и крај на некоја интригантна приказна која го зграбила со некоја насетена загадочност целото читателско внимание.
