150 ден 75 ден
(31) Размислувањето на Ѓ. Капчев се темели на барањето македонското (политичко) прашање да се реши според девизата: „Македонија за себе, автономна“. Тој барал „политичка автономија ветена и загарантирана од Големите држави со потпишувањето на Берлинскиот договор“, со цел да се обезбеделе „елементарните потреби за слободен живот “ во Македонија и нејзиното население.
(26) Доколку читателот кога ќе ја чита оваа новопубликувана книга на македонски јазик може уште на самиот почетокот да се ослободи од асимилаторските стремежи на авторот Иван Стојанов во врска со бугаризирањето на Македонија, тогаш ќе може со уживање да ја совладува основната содржина на книгата и да осознае доста интересни настани од македонската национална историја од антика па до крајот на Првата светска војна.
(06) Публикацијата е специјално напишана со цел да се види и оправда надворешната политика на Бугарија пред европската дипломатија кон Македонија и македонското прашање во крајот на XIX и почетокот на XX век, и на одреден начин да се оправда учеството, па ако сакате дури и неуспехот на нашиот источен сосед (Бугарија) во Балканските војни, посебно во Втората балканска војна во 1913 година.
(16) Објавувањето на документите, како примарен историски извор, му олеснуваат на научниот истражувач и ѝ даваат можност на широката читателска публика да го допре изворот на историските вистини и понекогаш читателот сам да го анализира, споредува и толкува. Во таа смисла и овој мал зборник од документи ја добива својата смисла да биде претставен пред македонската читателска публика.
(48) Костов, на вешт и учен начин го претставува бугарскиот атрибут во македонската историска вертикала, односно пишува за единствен бугарски историски развој во подолг временски период. Неговиот наратив се темели на актуелни извори како што се Јован Скилица и други за средновековната историја или на сеќавања, протоколи, воени извештаи и многу други за нововековната историја. Исто така, во неговото пишување ги препознаваме ставовите и делата на историчарите: Марин Дринов, Константин Јиричек, Љубомир Милетич, Иван Снегаров, Јордан Иванов и други.
(01) Наспроти повеќето изданија објавени во Софија во меѓувоениот период, ова издание е сè уште актуелно, поради тоа што нуди интересно видување за македонската ослободителна борба во периодот по Големата војна и мировната конференција од 1919 год. која ги потврди одредбите од Букурешкиот договор од 1913 г., т.е. го поддржа решението за поделба на Македонија.
(12) Во оваа книга, што всушност претставува студија за состојбите во Турската империја и во Македонија, пред и за време на Младотурската револуција во 1908 година, Григор Василев го разгледува решавањето на македонското прашање од аспект на Социјалдемократската партија на Бугарија, на која тој во младите години ѝ припаѓал. Книгата ги содржи неговите говори и објавени статии во врска со положбата на Македонија под турска власт, односот на Бугарија кон Македонија и начините на решавањето на македонското прашање.
(02) Проблемот за Македонија претставува стенографски запис од говорот на д-р Петар Џидров одржан на 27 април 1930 година по покана на Македонското студентско друштво Вардар, испечатен како посебно издание истата година во Софија.
Во годините по Првата светска војна многубројната македонска емиграција во Бугарија дејствуваше организирано, легално и нелегално, низ разни друштва, братства, организации, асоцијации. И сето тоа беше природна потреба да се споделат потребите за самоподдршка, за негување на културните и револуционерните традиции, за барање начини за држење во актуелност на македонското прашање, со надеж за негово разрешување. И Македонското студентско друштво Вардар е една од овие македонски асоцијации меѓу двете светски војни формирано во Бугарија од членови на Внатрешната македонска револуционерна организација. Основната цел на друштвото била преку културно-просветни средства да се води борбата за Автономна Македонија, независна од ниту една балканска држава.
(58) Во брошурата, којашто ја поделил на седум глави, Л. Неманов прави краток историјат на балканските држави, Србија, Бугарија, по Првата светска војна и по Париската мировна конференција. Своите импресии од посетата и бројните разговори што ги имал со политичарите од Хрватска, Славонија, Босна, Косово, Македонија, Бугарија и Тракија, тој ги пренесува во оваа брошура.
(10) Со објавувањето на биографијата „Гоце Делчев“ само една година по смртта на великанот за првпат во целост е претставен краткиот, но пребогат револуционерен живот на маркантната личност од Кукуш. Во ракописот се поместени фотографии и се цитирани документи – значајни за македонското револуционерно движење до Илинденското востание. Со изразениот непосреден однос кон личноста и душата на Гоце, кој со свој стил авторот го претставува пред тогашната јавност успева да го портретира и дефинира и за трајно да го одржи Гоце како главен изразител на македонското ослободително дело во предилинденскиот период. Од тука над светиот лик на Гоце ќе произлезе херојскиот ореол. Името, ликот и делото на Гоце ќе станат симбол и олицетворение на идејата и на борбата за македонската слобода.
(09) Ова дело претставува реферат поднесен до Конгресот на Сојузот на македонските емигрантски организации во Бугарија, одржан на 16 февруари 1924 година. Главно место ѝ се посветува на организацијата, активноста и задачите на македонската емиграција во Бугарија.
Како долгогодишен секретар на Сојузот на македонските емигрантски братства во Бугарија, Јордан Анастасов во брошурата ја изнесува улогата на секретарот на Сојузот и неговите главни задачи и активности, подвлекувајќи дека секретарот треба да биде „идеологот и душата на организацијата“.
