„Уметноста во деветнаесеттиот век: Критичка историја“ опфаќа многу аспекти од, таканаречената, „нова“ историја на уметност – посветува внимание на прашањата за класата и полот, прифаќањето и следењето, расизмот и евроцентризмот, истовремено обновувајќи ја значајната виталност, релјефот и субверзивноста на најдобрата уметност од ерата. Секако, авторите инсистираат дека постои длабока симпатија меѓу овие нови перспективи и уметноста која се испитува. Тоа беа авторите од XIX век кои први ги поставија прашањата кои ја загрижија публиката и научниците денес: врската меѓу популарната и елитната култура, наследството на просветителството, канонското прашање и претставувањето на работниците кои се жени или не се припадници на белата раса.