Во текстовите од литературната критика најмногу биле застапени промоцијата на книги, театарската критика и критиката насочена кон авторот и неговото дело. Во многу од книгите објавувани во една социјалистичка земја, главно, биле застапени теми од општеството и револуцијата, па затоа самите книги, на овој начин, биле и промовирани и критикувани. Мустафа Карахасан, кој напишал најмногу текстови, ја објаснил оваа ситуација со следната реченица: „Во ова денешно модерно време, во ова демократско и самоуправно општество личниот и општествениот живот на секој поединец навлегува во центарот на секој текст“.